YOKLUĞUNU KABULLENMEK
Düşüncemden geçti fakat bugün de gitmedim.
Ben kendimi kandırıyorum, Sen değişmedin. Hayal kurmak dışında, elimden her iş gelir; Yokluğunu kabullenmek en büyük benimseyiş.. Masallar dinliyorum uyumak için değil... Kendimi saymazsam eğer zararsız biçimdeyim. "Hangi renksin?" diye sorana diyorum ki içim yeşil. Tam iki bahar geçti ardından sen hala içimdesin... Huzurla aranda fark yok, nasılsa tanıyamadım. Nasılsa hesaplaşırız biz en geç Tanrıya varıp... Nasılsa mutlu gününü görmedim faslı yaşamın Nasıl başkası var hayatında, bu nasıl şakadır ! Unutmak yeterliymiş; peki ya hatırlamak? Eğer kendini arıyorsan yazdığım her satırda var. Sen beni hala bıraktığın kasımda san, Sen diyerek sabahladım ben hala yadırgamam... |