Mutsuzluk mevsim
Döndüm yüzümü aynalardan benden bana benlik kalmamış
Ellerimdeki anılar Yüzümdeki gülüş Bakmaya korktuğum fotoğraflar Sanki yeni tanıştığım bir yabancı benliğim Yalnızlığın kokusu çekilir değil Bir kere üstüne yapışmaya görsün Gökyüzüne bakınca yada denize dalınca küfreder sana yalnızlık lisanıyla Ben bana yalnızım Gittiğim her yere bir eksiklik götürüyorum Hem bensizliği hem onsuzluğu Ayrılık ne menem bir şeymiş Ne sabahı oluyormuş insanın ne akşamı Gün,birden yirmi dörde saymadan öteye gitmiyormuş Yirmi dört kez saydığımda anladım Mutsuzluk mevsim sol yanım mutsuzluk mevsim Ne beyazdan örtü kış diyeyim Ne yeşilden bahçe yalan söyleyeyim Mutsuzluk mevsim... |