UMUDA YOLCULUK
Bizimde
Bir vatanımız vardı Evlerimiz birer yuvamız Sevdiklerimizle Ne güzel yaşardık Hayallerimiz vardı Tatlı rüyalar görürdük Tüm sevenlerimizle Çoluk çocuk mutluyduk Okula gider hayaller kurardık Ne oluruz acep diye Genç kızlarımızın sevdikleri vardı Delikanlılar kanlarının Kaynadığı günlerdi Şimdi ne oldu bize Kaçıyoruz yurdumuzdan Ne ev ne eşya diyoruz Per perişan aç açık Düşünmeden Düşman kurşunundan Yaşamak için Nasıl yaşanacak bilmeden Yarım kaldı okullarımız Bitti tükendi hayellerimiz Artık görünmez oldu Bir tek düşüncemiz Umuda yolculuğumuz Yarı aç yarı tok döküldük yollara Sonumuzu sığınıp Allaha Ayşe Karan DOSTLARDAN İNCİLERDİ Söylicek sözlerim vardı ya yarım ya yamalı kaldı neler neler ummuştum hayattan elimde ne kaldı küçükken neler istedim büyüyünce yapmak için elimde yarısı yaşanmış gurbette geçen ömür kaldı... alaturka 044 |
Duyarlı yüreğinize ve kaleminize sağlık
Saygılarımla selamlar...