CANIMI YAKTIN BENİM
Önce gözler buluştu iki laf arasında
Sendeleyip düşerken kaşların karasında Sonra kalbim kanadı sevdanın yarasında Çaldın aklım başımdan canımı yaktın benim Damarımda dolaşıp gönlüme aktın benim Güne bakan çiçeğim günüm ışığım sendin Hayat sana oyunmuş sırtımdan vurdun yendin Oysa bana mutluluk hayatıma sen yöndün Çaldın aklım başımdan canımı yaktın benim Damarımda dolaşıp gönlüme aktın benim Eylüle döktü zaman yaprağım oldu gazel İçimde dert kervanı aşk cana olmuş ezel Gönül sever birini odur tahtında güzel Çaldın aklım başımdan canımı yaktın benim Damarımda dolaşıp gönlüme aktın benim Söndürdün yıldızlarım olma gecemde ışık Aldın aklım başımdan oldu dünyam karmaşık Sardın tüm bedenimi sen zehirli sarmaşık Çaldın aklım başımdan canımı yaktın benim Damarımda dolaşıp gönlüme aktın benim Sorulmaz nedenini gamında çekti gönül Karanlık odalarda zamanlar ekti gönül Kim bilir hangi vakit zehirler döktü gönül Çaldın aklım başımdan canımı yaktın benim Damarımda dolaşıp gönlüme aktın benim Ay doğar dağ ardından böler günü yarıma Ömrü bedel eyledim gönlümdeki varıma Bilmem ilaç olurmu kara toprak harıma Çaldın aklım başımdan canımı yaktın benim Damarımda dolaşıp gönlüme aktın benim HAMİT KARACA 22.09.2014 21:51 |
bu şiir gönül heybemde ayrı bir yerde usta kalem
kutluyorum nicelerine selam olsun kalemdaşım