YETER;
Sanma ki susar gönül, şiirlerim yas tutar
Acılara alıştım, yansam da külüm yeter! Yazmazsam kalem küser, aşk kalbimde pas tutar Can evimden vurdun ya, ölsem de ölüm yeter!.... Çok dünyayı karartır oynadığın bu oyun, Çık gönül meydanına gerçek yüzünü soyun Bil ki asılır kendi bacağından her koyun Seviyorum deyip de ettiğin zulüm yeter... Yüreğime sinlenmiş tarife sığmaz acı Lokman hekim gelse de iyi gelmez ilacı Sevgiyle sulanmazsa kurur hayat ağacı Çeşmimin pınarından döktüğüm gölüm yeter... Aşktan şikayetim yok yaksa da beni harlar Sebepsiz ayrılıklar, mevsimsiz yağan karlar Düşlerime dolsa da gizli saklı baharlar Ömrün son baharında açan güz gülüm yeter... Bulem hatun, 20/9/2014, Antalya... |
Şiirin başlığını ''Yeter'' olarak görünce bacım isyanlarda galiba dedim ama okuyunca baktım değil. Daha çok sitem var. Acıları kabulleniş var. Ama o o acıların yıkamayacağının kararlığı da var.
Her zamanki gibi mükemmel bir şiir. Biraz buruk olsa da.
Selam ve sevgilerimle.