Ben seni , bizim olmayan bir şarkınin nakaratinda,
sabaha karşı 5 gibi sevdim.
Belki Gecenin Yarisinda Uykularini Böleceğim...
Üşüyen Yüreğini, Yüreğimle Sarmak,
Ayaz Gecelerini Isitmak İçin Sana Geleceğim..

Düştü sonbaharın son yapragıda bu şehre...
çam ağacı hala dimdik ayakta..
düştü sarı şaçların gözümün önüne..
kuyuya bir taş düştü....
kuyu körpecik ruhum du oysa..
taş sa sen.....

Kurduğumuz hayallerimizin ve verdiğimiz sözlerin mahkumu oluyoruz bazen korktuğumuz şeyler sabah bizimle beraber uyanıyor yüzümüzü yıkarken bile aynanın içindeki hayali yüzümüzü yumuşatmayan gülüşümüz uğurluyor bizi sabah evden yüklendiğimiz yükümüzü boşaltamadığımız bir liman bulamadan kafamızda gerçekleştiremediğimiz beş bin tane projeyle taş gibi düşüyoruz mezarın en derin yerine ve hayat dediğimiz bu karmaşık düzen içinde yanlızca baş başa kaldığımız korkularımızla arkadaşız artık.