Ben Hiç Çocuk Olmadım
Çocukluğumun hamurunda yoğrulurken
Pervasız geceler sarıyor Çiğ taneleri düştü üstüme Karanlığın yorganın da üşüyorum Çocukluğum saklambaç oynuyor Şimdi gelecek karabasan diye Kaçıyorum kendi gözlerimden Korkular geziniyor etrafımda Avuçlarım yüzümü kapatmaya çalışıyor Görmek istemiyorum hiç bir şeyi Çocukluğum gözlerimde büyüdü Duyulmasın hıçkırıklarım Sessiz sessiz ağlıyorum İmdat sesleri içimde yutkunuyor Çocukluğumun esaretinde ezik kaldım Mutluluk nedir bilmeyen masum duygular Hayal bile etmek istemediğim yıllarda Ben hiç çocuk olmadım ki Yapraksız dalım kurudu iç dünyamda Eskiler aklıma geldikçe ben akıldan düşüyorum |