Müptezel..Sana ait sandığın bir şehrin çocuğuyum.. Kaldırımlarında ki gözyaşları, Denizlerinin dibindeki kaybolmuş eşyalar, Kapılarının dışında kalan mutluluklar.. Uykuları, kıyılarda unutulmuş.. Ölümleri hatırlanmayan.. Huzur’dan bihaber kalmış.. Sensizliğe alışmış bir semtin uğultusu gibi.. Hat safhada olmayan gelecek beklentileri.. Belki bir bebek, belki de dört duvara sığacak bir nefes.. Şehrin gecesinde isimsiz bir barın içinde, Uyandırılmaya mecburum biraz.. Biraz da "GİTME" işte.. Yağmur yağar, ben üzülürüm ıslanırsın diye.. Biraz da "KAL" şimdi.. Hep korkayım "GİDECEKSİN" diye.. Sen hep kal, ben korkayım yine.. ’ Veled.. |