Karanlık Gecenin Öyküsü
çok geceler
gözlerim takıldı yıldızlara çaresizlikler içinde başladı öyküm ellerimde hatıralar gözlerim dalgın usulca söyler dururum öz geçmişimi çekip gideceğim bir gün ardımda kalır belki bir ayak izim dokunursun o zaman sırtımda ağrılara ya iki tatlı söz yada bir ağıt söyler durursun uzaklardayım çağlayan yürek akıntıya kapılmış ömrüm dönüp duruyor damarlarımda usulca yanıp tutuşan kalp bilmeden yakınlaşan dalgınlığım birde boş hayaller zamansız başlar içimde yalnızlığım kapılır gider rüzgarın esintisine o da acı verir bedenime o geceden bu geceye hep ağladım durdum sen yokken sesim kısılır ağlar yaram uyur kalırım ölüler gibi bir ben birde gölgem kalır sessiz gecenin içinde... Hüseyin YANMAZ 17/09/2014 |