Merhaba meleğim.
Her ne kadar uykulu bir sabahta
Demli bir çay bardağında Paylaşılan mutlulukların, üzüntülerin Tadını veremese de yine birkaç satırla Seslenme şansı buldum sana Nereden başlasam bilemiyorum Gelişin ne kadar hızlı olduysa Gidişin de o kadar aceleciydi. Bana, beni ben yapan şeyleri öğrettin Farkında olmadan kıymetini biliyorum Aldığım her nefesin, yüzümde Ufak tebessümler oluşturacak sevinçlerim Kimi zaman o kadar bunalırdım ki, O kadar çok şikâyetçi olurdum ki hayatımdan, Bir an olsun her şeyden kaçıp uzaklaşmak, Yalnızca kendimi dinlemek isterdim. Yağmurlu alacakaranlık vakitlerinde Terlemeye ve ıslanmaya hiç aldırmaksızın, Başımı öne eğip yürüdüğümü hatırlıyorum İşte sen bu zamanlarda gözlerimi Bir an olsun dışarıya çevirmemi Yağmuru yaşamayı öğrettin bana Farkındalık sağladın belki de bana Şimdi fark ediyorum kaldırımda oturan, Sigarasını efkârlı bir içimde içen adamın Yüzündeki çizgileri fark ediyorum O çizgilerin yaşanmışlıkların izi olduğunu. Sami Arlan.. |