Bilmiyoruz hiçbirimiz. Sende bilmiyorsun bende. Okumaya meraklandırmadı seni şiirlerim. Attım içimden seni. Hayır yazamadım doğru. Bugün bende bir hal var. Yazmak geliyorsa içimden gelmiyor içimden. Zorunlu olarak yapmam gereken şeyler, zorunlu olarak sevmem gereken şeyler, zorunlu olarak kalmak zorunda olduğum yerler damarlarima tırnak batıriyor. Anlatamıyorum. Içimdeki sızıyı. Bir anlayan çıkar mı sence zaman ? Anlamı yok son mısranın güzel bitmesinin. Yoksun ? Bunca telaşı nasıl sahi bulayim ? Sen değilsen bekleyenim koşmak gereksiz. Yüz vermiyor kimse artık. Kanayan yanimi kimse dinlemiyor. Nefesim talan oldu. Yoksun ? Gözler çökmüş. Kuşlar uzaklara kaçmış. Şöyle nereye kime fısıldıyayım içimin sancılarını. Kavuşmalarin hepsi yalan. Sen yoksan hüsran. Sözlerim bin pişman. Ben hala yalancı hala rüyada. Ben ki seni çok sever ahmak gibi. Keşke demek yasak. Tam sana ulaştım derken zman arkadan bağırdı yalan ! Hakikatler rahat vermiyor sana gelmeme. Zaman geçsin diye yaşıyorum. Akıp sana ulaşsın suyum diye yaşıyorum. Dedim git. Dedim kalma. Dedim kimsesizligim seni duygulandırmasın. Giden hep gitti zaten. Sabaha çıkarmıyor zaman beni. Gecede haps oldum. Çıkar beni karanlıktan. Olmayan adam. Çıkar beni. Git sen. Yalvaririm, bütün yalvaranlarin en Yalancısıyim. Yalvaririm git.