Bu şiirimin özel bir hikayaesi yok,ancak zaman zaman ilişkilerin sadece menfaat üzerine kurulduğunu görünce dayanamayıp kaleme sarıldığım anlardan bir hatıra,gördüklerimden çıkardığım bir sonuç.Böyle olmayı elbette istemem.Rabbim kimseyi böyle etmesin.Amma örnekleri de az değil hani..

Babam sen giderken gitti düzenim
Başıma bin türlü dert tasa geldi
Ne merteğim kaldı ne de hezenim
Tarlayı bölerken ip kısa geldi

Yollarını koyup geldi yoldaşlar
Can ciğer oldular kanlı kardaşlar
Riyakar gözlerde uydurma yaşlar
Görenler de sanar hep yasa geldi

Birinin elinde kalemle kâğıt
Anam bir köşede yakıyor ağıt
İmkanın var ise gel de sen dağıt
Seven(!) yavruların mirasa geldi

Büyüğü çul dedi ortanca kilim
Küçük dedi mahkemeye gidelim
Halimizi görsen bir garip filim
Kırk dönüm tarladan bir arsa geldi

Koç öldü tavana astılar çanı
Eşeği sattılar kaldı urganı
Dörde böldük yastık ile yorganı
Sıra kapıdaki paspasa geldi

Dostların kimlermiş gel de bir tanı
Ne insafı kalmış ne de vicdanı
Sıfır gösteriyor banka cüzdanı
Açık vermiş hesap boş kasa geldi

Hakkı der görmedik bundan hayırı
Düzü üste verdik aldık bayır
Ortakçıya kiraladık çayırı
Bana sapı kırık bir kosa geldi