Varış
VARIŞ
Uyarır bazen hayat, zaman içinde birden Ve sesler duyulmakta, âdil kuytu kabirden Sessizlik yankılanır, karanlık köşesinde Ağlar durur ..sürûr.. bu hayatın neresinde Zaman kaynıyor içte, dağlıyor gönülleri Ve insanlık bekliyor, Allah’tan ödülleri Ve zaman beklemiyor, koşuyor sarsılmadan Umrunda değil... belli... geçmişe takılmadan Ve ağlıyor insanlık, yığınla kuyularda Rüyalarla örülü, ümitvâr uykularda Bu hayat yaşanması zor geçen günleriyle Ve meçhule tutuklu, hasretli dünleriyle Saatler çınlatıyor, zamanın ahengini Ve haber verir gibi yarınların rengini Vahim olan zihinde şuursuzluk... intihar... Böyle geçerse hayat, gelmeyecek hiç bahar Şimdi zaman varışta.. ân.. nihâi yaşında Meçhule taşınır her şey musalla taşında Doğum, yaşam ve ölüm, sürekli aynı nakış Ve tanzimde son nokta, sonsuzluk ulvi akış Furkan Selçuk Soylu Eylül /2014 |