VARIŞ

Uyarır bazen hayat, zaman içinde birden
Ve sesler duyulmakta, âdil kuytu kabirden

Sessizlik yankılanır, karanlık köşesinde
Ağlar durur ..sürûr.. bu hayatın neresinde

Zaman kaynıyor içte, dağlıyor gönülleri
Ve insanlık bekliyor, Allah’tan ödülleri

Ve zaman beklemiyor, koşuyor sarsılmadan
Umrunda değil... belli... geçmişe takılmadan

Ve ağlıyor insanlık, yığınla kuyularda
Rüyalarla örülü, ümitvâr uykularda

Bu hayat yaşanması zor geçen günleriyle
Ve meçhule tutuklu, hasretli dünleriyle

Saatler çınlatıyor, zamanın ahengini
Ve haber verir gibi yarınların rengini

Vahim olan zihinde şuursuzluk... intihar...
Böyle geçerse hayat, gelmeyecek hiç bahar

Şimdi zaman varışta.. ân.. nihâi yaşında
Meçhule taşınır her şey musalla taşında

Doğum, yaşam ve ölüm, sürekli aynı nakış
Ve tanzimde son nokta, sonsuzluk ulvi akış

Furkan Selçuk Soylu

Eylül /2014