Uyku
Uyuduk mu ölürüz,
Umutlarımız silinir. Düşlerimiz görünür. Kim deli, kim akıllı bilinmez. Hayallerimiz silinir. Düşlerimiz görünür. Aç gözümüz kapanır, Benliğimiz silinir. Tutkularımız kaybolur. Düşlerimiz görünür... 05.09.2014 Cahit KARAÇ |
Korkmayın şımarmam, delirip üstümü başımı parçalayıp yırtmam. Zaten ben yazdığım şiir ya da metinle hiç bir zaman bir numara olmam. Olamam. Olsam olsam hep okuyucunun ardından en fazla iki numara olurum. Onu da şimdi etmezseniz, mezara girer, toprakta can bulup filizlenir, çınar gibi büyür, sonunda da hepinizi gölgemde şiirlerimle dinlendirir. Yine sizlerden numara almamış olsam da gönüllerinizde inşallah yer eder, taht kurar otururum. Kimse beni sevsin istemiyorum. Zaten çirkin adamın biriyim. Ama gönül zenginliğimle herkes gibi ben de çok zenginim. Onun için beni değil, şiirlerimi sevin. Ben de sizleri seveyim. Zaten ben sizleri seviyorum. Sevmesem bu şiirler hiç yazılır mı?
Dünya ne bana, ne de size kalır. Kalsa, kalsa; benim şiirlerim, sizin adaletiniz, vicdanlı tavrınız kalır. Ondan sonrası boş bir dünya. O da kimseye kalmaz...