Hiç İnsan Biraz Ölür Mü?
Tek göz odalarında ışık yanan evlere
Benzerdi yalnızlıklarımız... Sevinçlerin uğrağı sayılmayan yüreklerimiz Harbi... Mum yanığı kokardı İlk rengini çoktan yitirmiş loş oda Her gecenin ertesi aynı olan Akşamdan kalmalar... Şevkatten öte Tek güzel söze tövbeli gibi Dilimizden pelesenk küfürler Düşerdi... Bal rengi gözlerinden süzülen acıları Tebessüme çevirmeye kalkan acemi Bilirdi yetmezdi ölçüsüz sevmeleri Belki ondandır buna yeltenmeyişi Belki bir bardak suyun çıkardığı fırtınada kaybolmak bir kaçıştır... Sözbir 2014 |
kimbilir, belki de.