Yetişmiyor Ellerim
Yanıyorsun; yazıyorsun.
Okuyorum; yanıyorum... Bu yolun sonu ihtimalsiz zarar Biliyorum. Yakan, alnıma çarpan hâr değil, Ellere yanan yâr. Serinlik diliyorum... Ben komşuyum ateşe, Meziyetim geçmez bundan öteye, Ateş ise ellerin Akıl, ruh ve her zerresiyle. Uzaktan el uzatıp ısınmaya çalışmak.. Arsız ve gizli. Olmuyor, üşüyorum. Yetişmiyor ellerim, ısıtmıyor ellerin. Ve ben ellerimi de alıp gidemiyorum.. Üşüyorum sıcaklığında Pervanesi ol(a)madığım bu ateşin... Sus(a)mak.. Ama dayanamıyorum işte bak Yazıyorum. Satırlarıma gözlerinin değeceğini bilerek yazıyorum. Ve sığınarak.. Sükutuna... *Baharı getiremediğim kalbinin, kalbimde çiçekler açtırdığı adama... /Sonbahar hep tez gelir zaten.../ |
Okuyorum; yanıyorum...
Bu yolun sonu ihtimalsiz zarar
Biliyorum.
Gerçekten çok güzel bir şiir, yalnız çok da tehlikeli mecralara kaçmakta..
Kaleminizin devamı ve yüreğinizin tez zamanda sönmesi duasıyla...