VAR UMUDU YASEMİN
Kopan fırtınanın ufkunda,
İnleyen gönül, sarıyor ufku, Huşu deyip susuyor. Kan susuyor,bu son uyku... Ağlama, gül bahçesinde Elbet açar çiçekler Fakat, kanayan yaram. Ne zaman geçecekler. Elbet, bekle gelecek. Sonu, felaket alemin. Yaralar iyileşecek. Açacak o yasemin. Ağlasam, göz yaşlarım. Akar mı, bakıyorum. Bitmeyen iniltiyle Var umudu, Yasemin |