Anne !Masumdu hayallerim, Herkesi kendim gibi gördüm, bildim. Büyüdükçe İnsanlığımdan utanır oldum Anne Meğer ne çok yıkılmış hayaller, kırılmış kalpler, Kirletilmiş hisler, Duygular varmış öğrendim Anne... Boynu bükülmüş masum insanlar gördüm Nasılda içim acıdı Kimsenin değeri yokmuş, Küçük insanlar büyük makamlara gelince... Velhasılıkelam büyümek bana yaramadı Anne ! Gördüm ya haksızlıkları Kirlenmiş paslı Kibir’e dalmış yürekleri Menfaatin kölesi olan insanlar... Acı veriyor bana Anladım ki büyümek yararlı değilmiş... Hiç bir insana fayda getirmemiş Aslında büyümemeliydim... Kucağında bir bebek kalmalıydım . Masum ama şen kahkahalarımı geri istiyorum Hadi yeniden gıdıkla beni, Agucuklarla güldür beni Anne ! 25:06:2014 12:12 Filiz AKTAŞ |
Çok duygusal bir şiirdi Kızım.
Kutluyorum.