Unutmak Yalan
istem dışı sayıklıyorum adını
geriye adımla aşk anılar bir boyut ötede haykırıyor fotoğrafları sürüyor saçlarım serseri gözyaşlarıma sür gözkapaklarını düşsel boyutta bir ihtiyar yürüse anılarına tutar mı manolyalar kırılıyor kalem uçlarımda şiir çiçek açar mı? ben hep hüzün çıkartmalarımı doldurdum kadehlere tanrıça boyutlarında esrarengizlerdim aşkı tutanaklarım güncelerim gizli şiirlerimde bir gemi beyaz deniz lacivert martılar ezgi şimdi tut ellerimden. aşk şiirlerinin en mahzun kelimesiyim çıkar satırlardan bas bağrına yıllar geçmiş olsa da yırtık bir sayfasın ömrümde yaşadığım en şiddetli fırtınam gelmez incir ağaçlarındaki kuşlar gelmez damarlarımdan geçen bulutlar aşk böyle bir şey ve kapkara bir şey hicran. u n u t m a m u n u t m a k y a l a n yediveren güllerini dallarda sevmeli insan aşkı damarlarında |
Şiir dedim ekin bildim
Gözlerinin ışığını…
Doğdum kendimi salladım
Cananla can beşiğini.
Şiir sevmek aslı oldu
Güldüm Hıra, Tanrı dağda
İbrahim sofrası doldu
Şiir aşım, gönül bağda.
Yüreğime damla damla
Şiirin düştüğü anı
Unutmam ilk sevdam gibi
Şah damarda akan kanı.
Seyhan, Ceyhan nehri doldu
Kirpiklerin vuruşunda…
Göz bebeğin şiir oldu
Boğulurum akışında.
Ben senden bir parça oldum
Gülsen soyum töreyecek
Galübeladan atiye
Ceddimden gen sürüyecek.
Dualarım şiir oldu
Ferhat, Kerem geldi dile
Bütün dünya rızkla doldu
Avuç açıp şükür ile.
---- 03.07.1970 - Adana
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ - İstanbul