8 Ağustos 2014 günü kaybettiğimiz Rahmetli ablamın, küçük yaşta havale geçirerek özürlü bir şekilde yaşamını sürdüren 36 yaşındaki kızı Neşe’nin duygularına şiirle dil olmaya çalıştım.

Anne söyle bensiz nereye gittin
Neşe’ni kimlere bıraktın anne
Dönmemek üzere beni terk ettin
Neşe’ni kimlere bıraktın anne
İçimden bir yeri çok yaktın anne

Her şeyim sen idin elim ayağım
Güvenle tuttuğum tek sağlam bağım
Artık hiç yeşermez kuruyan bağım
Neşe’ni kimlere bıraktın anne.
İçimden bir yeri çok yaktın anne

Sana benim gibi babamda muhtaç
Gönülde sultandın, başımızda taç
Senin varlığındı dertlere ilaç
Neşe’ni kimlere bıraktın anne.
İçimden bir yeri çok yaktın anne

Anne ölme diye bağırdım sana
Her gece uykumda çağırdım sana
Dönüp de bir kere bakmadın bana
Neşe’ni kimlere bıraktın anne.
İçimden bir yeri çok yaktın anne

Kardeşlerim bana bakamazlar ki
Sönen ışığımı yakamazlar ki
Söküldü yüreğim takamazlar ki
Neşe’ni kimlere bıraktın anne.
İçimden bir yeri çok yaktın anne

Evi yuvası var ne yapsın bacım
Yanıyor yüreğim dinmiyor acım
Ben sana her şeyden fazla muhtacım
Neşe’ni kimlere bıraktın anne.
İçimden bir yeri çok yaktın anne

Mahir dayım, teyzem halam, amcamlar
Bütün hanemizi kapladı gamlar
Kurudu gözyaşım akmaz kan damlar
Neşe’ni kimlere bıraktın anne.
İçimden bir yeri çok yaktın anne

Mahir Başpınar. 23.08.2014