Gönül aksa bir yöne, iki dünya birleşir,
Ciğerden kurudun mu, akış neymiş anlarsın.
Damlalar düşer ama gülücükte yerleşir,
Benliği unuttun mu, yıkış neymiş anlarsın.

Kader denen yağmurda, gökkuşağı bekledim,
Anılar ağlatsa da, tebessümü ekledim.
Siyah beyaz olsa da, resimleri sakladım,
Renklerini buldun mu, nakış neymiş anlarsın.

Çizgiyi derin çizdi, mazi denen hatıra,
Hüznümü damla damla, yazdı her bir satıra.
Eksik olan hasretti, bir de onu batıra,
Maske yapıp güldün mü, takış neymiş anlarsın.

Sevmeyi bırakırsam, yürek tarlam sürülmez,
Yaban otlar biterse, çoraklaşır kürülmez.
Gönlümün bahçesinde, güller vardır görülmez,
Dikenleri tuttun mu, bakış neymiş anlarsın.

Alaca şafaklara, ulaşmasam ne yazar,
Varsın güneş doğmasın, gündüzü gece bozar.
Sevdanın rüzgarında, hasretin külü tozar,
Alev alev tüttün mü, yakış neymiş anlarsın.

Serpil Kaplan Çınaroğlu 06-01-2013