Ne günlerdi yarab

Bir kızıl kıyamet kopmuştu sanki

Hortum mu desem

Yoksa tufan mı

Bir rüzgar kasırga misali

Çatısı uçmuş kiminin

Kökünden sökülmüş ağaçlar

Kimininde

Yeri değişmiş evlerinin

Duymamış bazısı

Estiğini rüzgarın


Bir yağmur

Suladı çiçeklerini bazısının

Kiminin damladı tavanından

Seline kapıldı eşyaları evlerinin

Bir göl oluştu yağmurdan

Bir ada misali

Kimisi balık tuttu

Kimisi yüzdü

Kimiside boğuldu o yağmurdan


Bir yangın

Mahşeri andırır

Cehennem mi desem

Yoksa volkan mı

Isıttı bazısının yemeğini

Alevleri göründü kimi evlerde

Simsiyah kömür kalmıştı

Beride bir yığın kül

Hafif bir de duman

Geride kalan buydu

Etkilenmedi kimi hiç yangından

Ne günlerdi yarab

Bir kızıl kıyamet kopmuştu sanki

Deccal mı desem

Yoksa tufan mı

Çekirge sürüsü gibi koşuşuyorlardı

Yetişmek istiyorlardı bir an önce

Ezilenler ölenler ve yetişemeyenler

Görmüyordu ana kızı

Farketmiyordu kardeş kardeşi

Kadın erkek diye bir şey yoktu

Sanki herkes

Erkek veya kadındı

Bir tiyatroydu

Orta oyunmu desem

Yoksa tüluat mı

Sahnede bir sürü oyuncu

Hayret ediyordum

Niçin yoktu seyirci

Bir sürü ip perde arkasından

Kılıçlar silahlar ve kalemler

Oynuyorlardı sahnede birer birer

Kanlar sahnede soğumadan

Kuklacılar göründü perde arkasından

Bir eser kalmadı artık

Ne sahne ne de tiyatrodan

sebebi hala uyumaktır
uyandıran olmazsa
görmedim bilmiyorum duymadım
kaos olcakki göre bilesin yüreğinize kaleminize sağlık sayğılar...

Orta oyunmu desem
Yoksa tüluat mı
Sahnede bir sürü oyuncu
Hayret ediyordum
Niçin yoktu seyirci
Bir sürü ip perde arkasından
Kılıçlar silahlar ve kalemler
Oynuyorlardı sahnede birer birer
Kanlar sahnede soğumadan
Kuklacılar göründü perde arkasından
Bir eser kalmadı artık
Ne sahne ne de tiyatrodan


Esaslı ve çok anlamlı bir şiirdi..selamlarımla