SENSİZLİK ÖLÜM BENİM İÇİNsen benim geciken baharım akşamın kızıllığında kısalan gölgem zemheri ayazında içimi ısıtan kış güneşim hasır altında saklı düşlerim yanımdayken bile sevdasına hasret kaldığım günün her saatinde özlediğimsin söyle hangi yalanların seni bitirebilir seni benden alıp götürebilir gözlerimin kör yüreğimin yok olması lazım ne yokluğuna alışırım ne de yalnızlığıma yokluğunda suya yazmak adını ne kadar da zor seni anla beni ne olur senden çok şey istemiyorum sevgimin karşılığını ver diyorum sensizlik ölüm kadar soğuk ve acı yokluğuna alışırım sanmıştım yanılmışım sen kadehimde içtiğim son yudumsun dudak payı kadar kalmasa da yerin duruyor karşımda hayalin sussa da dilin bazen kendini boşlukta hissedersin ağlamak istersin gözlerinden yaş gelmez ya kurumuştur gözlerinin menbaı kalmaz akacak yaş sanki gideceği yeri bilir o ruh halinle beceremezsin gülmeyi de bir türlü ölüm senden gelse de teğet geçer gülersin tüm zorluklara rağmen yine de onu seversin ben senin ellerini tutmaktan değil bir gün tek başıma bırakmandan korkarım sıradan değildir benim ağlamalarım alışkın değilim zamansız gözyaşı dökmeye şimdi sensizliğin uçurumlarındayım anafora tutulmuş gibi girdaplarındayım yalnıızlığımın eğer gözlerin dalarsa çok uzaklara beni getir aklına bilki ağlıyorum kulakların çınlarsa ansızın ben seni anıyorum unutma sevmek sadece dokunmak değildir sevdiğin yanında olmasa da onu yüreğinde hissetmektir ... Refik 22.08.2014 İstanbul |