DÜNYAMI KAYNAYAN KAZAN
Dünyamı kaynayan bir kazan
Altına odun koyan sa İnsan olmayan Üretip onca silahı Satıp kırdıryorlar Milleti Varmı acıyan Vijdanı olan Genci ihtiyarı Çoluğu çocuğu Öldürüp Kan içen bunca Canavar Sığmadılarmı koca dünyaya Gidecekler yer bir karış toprak Nasıl çıkarlar Rabbimin huzuruna Yüzleri kapkara Ellerine kan bulaşmış Dertlerini bir bilse insan Yokki dur ne yapıyorsun diyen Kimi boş vermiş bırak Kırsınlar bize ne diyen Kimi hala doymamış gözü Koltuk davasında Kazan kaynıyormuş Ona ne Gencecik askerler şehit olmuş Düşmüş toprağa Yanan anaların yürekleri sadece Babalar göz yaşı dökermiş Kime ne Kimi köşkü beyenmez sarayı Tabi doğmuştur kim bilir nasıl yerde Unutmuştur geçmişi Ona ne Ölenlerden Onlara ne Vatan için çarpışan askerlerden Ah rabbim dururmu bu kaynayan kazan Durdur Allahım sen dur de Kullarından yok fayda Kulların mı unutmuş senin varlığınıda Düşmüşler şu yalancı dünyanın derdine Hayal peşinde yaşıyorlar Sevgisiz ve mutsuz hepside Ayşe Karan |