KAYIP ZAMAN SAYIKLAMALARIboşluğumu doldurdu káinatın kiri yalanlara sığınıyor düşürdüğüm gün ölülerle seyahat ediyor nefes nefese kalp işaret parmağımda nasır anahtarını taşımaktan hüznün harfler sayılara yetişemiyor ölen ölene özüne dönüyorum takvimin esaslı bir bebek çığlığı mükemmel bildiğim bilincim tenhası fundalığın boşluğunu doldurdu kalbin kalbimin dağınık ellerimi topluyorum sabahları havalandırıyorum gözlerimi her öğlen boynum rutubet kokuyor akşamları hayatı örtünüyor yalnızlığım bütün bunlar bütün bunlar naif bir not aslında gerçek boşluğun ortasında ömrünü tüketti kalbin kalbimin |