AŞK KOKULU KADIN
Sen aşk kokulu kadın,gözlerinin büyüsün de erimek idi aşk.
Alıp beni benden götüren, billur ırmaklarda gezdiren. Dudaklarımda heyecanlı ve güzel heceye dönüşen. Yanakların da açardı kırmızı güller Yüreğim aşk ile şakıyan bir bülbül olmuştu Sen aşk kokulu kadın, yıkılmaz kaleler gibiydi gönlün. Ellerin sessiz ve görünmez prangalar vururdu gönlüme Sevdalarda kaç bahar geçti senle Yazdan ,sonra hiç hazan girmedi gönlüme, Ömrüm seninle yeniden ,yenilendi. Sen aşk kokulu kadın damarlarıma girdin sessizce , Canımdan öte,benliğime eş, yolumda yoldaş oldun. Canan idin ,canımdan bir parça, Hayatın anlamı oldu aşk sayende, Aşk koktu ömrüm,sen beni aşkla sevdikçe. |