BOŞ YASTIĞINI ALIYORUM
Ağlamadığım gün mü var sanıyorsun
Her gün ağlıyorum her an ağlıyorum Yüreğimin sızlamadığı gece mi var Her gece sızlıyorum her an sızlıyorum Şafaklar söküyor Darmadağın uykularımın arasından Her dönüşüm de Boş yastığını alıyorum kollarıma Islak,ıslak Her uyumaya çalıştığım anlarda Ayak seslerin geliyor Kapı aralanırcasına Yağmurlu gecelerin hüznü bir başka Odamı aydınlatıyor şimşekler Hani o Gök gürle ,meleri yok mu Olmayan seni benden koparıyor san ki Hani diyeceğim şu ki Böyle bir ömür sürmesin Bir yanı eksik yaşamak zor geliyor bana Karom bole sürüklenen yaprak gibi yaşamak Yağmurun tanesinin toplanamadığı gibi Bir ömür olmaz olsun diyorum Hani yol ayrımından dönüş olmaz Diyorum hoşça kal.. Mahmut Ali BULUÇ 06- 08-2014 |
Değerli ağabeyim, hep söylerim, robotlardan farkımız kalp taşımamız. İnsan olmamız, duygusal olmamız. Şiirinizi keşke yüzbinler okuyabilseydi. Engin bir tecrübeyle karşılaşacakları ve kendilerinden çok şeyler bulacakları bir kalemle tanışmış olacaklardı. Maalesef okumayı sevmeyen tabiata sahip insanlarız genel anlamda. Şiir yazanlar da, şiiri, edebiyatı seven insanlar da nazarımda çok özel, donanımlı, kültürlü insanlardır. Şahsınızı tebrik eder, saygılar sunarım.