İSTANBUL VE BEN
Bir de bakıyorum ki, İstanbul olmuş gözlerim
Bir sahil kahvesini gözlüyorlar Kuzguncuk kıyılarında Bir çift martı oluveriyor ellerim Dalıyorlar Boğaz’ın serin sularına bir anda... Bir de bakıyorum ki, Galata’da konaklıyorum sessizce Yalnız ve huysuz bir ihtiyarım şimdi Pera sokaklarında Karaköy kaldırımlarına sesleniyorum belki de Belki rıhtımda bir gemiyim, yelkenler alabanda... Kadıköy kıyılarında buluyorum kendimi sonra Haydarpaşa’da bir kedi oluveriyorum direnen zulümlere Moda’da bir bardak demli çay sevdaya düşmüş Sonra bir roman yazıyorum mehtabın sıcacık koynunda... Bir de görüyorum ki İstanbul olmuşum ben Bir yanım Kızkulesi, diğer yanım Yerebatan Gökyüzüm martı, toprağım derya Bir de bakıyorum ki İstanbul’um Şiir bu ya... |
ne tesadüf , bus abah ben de bir istanbul siiri yazmistim .
cok güzeldi siiriniz .
istanbul'a cok selamlar .
sevgiler.......