HİÇLİK MAKAMI
Ömrü bir kavanoza koyup ta tozlu rafa
Fikrimin sersem sersem yürüdüğü tarafa Yürüsem yalın ayak bihaber geçmişimden Gölgelerden uzakça ve girmeden A’râfa Yıkılsa gözlerimde vaktin hâkimiyeti Arınsa bedenimden nefsimin eziyeti Kalmasa yaşanmışlık varlık içinde yokluk Bulutların izniyle gizleyip vaziyeti Bir umulmaz azabın kurtularak cehlinden İkbale koşar ayak kaçıp vehmin elinden Sırtımdaki kamburu söküp atarcasına O hiçliğe karışsam olsam hiçlik ehlinden Yıldırımlar dağıtsa düşünce girdabını Kasırgalar savursa bozmadan adabını Et ile kemiklerim örtünüp toprağına Nihayet arı halim kuşansa ihramını |