MEZARA KADAR(FATOŞ ABLA)
Çok olmadı onu tanıyalı
Ama adını kalbime Altın harflerle yazdı Çok çileler çekmiş belli Oda en az benim kadar dertli O benden dertli Ben ondan dertli Bu besbelli... Aşklarda gülememiş o Deryalardada yüzememiş o Ama kimselere küsememiş o Mutlulugu ellere ayırmış Acıları kendine bırakmış Bendede bir hatırası kalmış Ondan öğrendim en insancıl dostlugu... Zaman zaman dertlerimi dinler Derman olamasa bile nasihat eyler Böyle bir dostluk bulduysanız eger Sakın kaybetmeyin onu Yaralı bir yüregi var Şiir gibi sözleri var Duysun onu kıranlar Yansın canını yakanlar Onu kaybettiyseniz Siz düşünün Onu üzdüyseniz Siz üzülün Çünkü o solmayan gülün Kale gibi kalbi var Benim gibi bülbülü var Yaşamayı o sevdirdi Gülmeyi o hediye etti Yeter artık sözüm bitti Ama diyecek çok şey var Dostluga odur örnek Ondaki altından bir yürek Daha ne konuşursunuz O nasıl bir cüret O benim O benim dostum sırdaşım Batmayan tek ışığım Yetmezmi bu kadar anlatışım Sana yetmez be...arkadaşım Ömrün çok uzun olsun Dilerim hep yüzün gülsün Buda sana sözüm olsun Dostlugumuz pazara degil Mezara mezara kadar... RECEP DEMİRAY FATOŞ ABLAMA |