ÇATLAR AR DAMARIMsusarım çoğu kez incinse de gururum isyan ederim insanların duyarsızlığına an gelir sığmam kabuğuma değişirim çatlar ar damarım izin vermem oynamasına hayatın benle güler geçerim alırım tiye sığmaz ele avuca deli yüreğim çocuklaşır bazen götürür eski günlere yıllar onu hiç değiştirmedi o çocuk hep aynı kaldı büyümedi ki zaman geldi mutlu oldu güldü ama ağladığı zamanlar daha çoktu kırmadı kimseyi kanasa da yüreği içine atar olurdu çile yumağı inanırdı her kese yüzüne güleni dost bilirdi bilemezdi arkasından ne dolaplar çevrildiğini kimin eli kimin cebinde belli değil menfaatler hep bir adım önde dostluk arkadaşlık nerde galiba insanlık ölmüş de haberim yok benim gidiyorum karanlık bir yolda geride bıraktıklarım gelir aklıma acabalar ve bir dizi yanlışlıklar hatalarımdan ders alsam da yine de yapamıyorum vicdanım rahat bırakmıyor bir taraf ağır basıyor kendimle yüzleşmem de yetmiyor bak peşinden beni de sürüklüyor içimdeki çığlığı bir ben duyuyorum kanatırcasına dudaklarımı ısırıyorum ... Refik 20.07.2014 İstanbul |