YOKLUĞA SÜRGÜN
Bu ne büyük hengame yaralar durur beni,
Yokluğa sürgün mü var yoksa benden habersiz? Bu bi-çare dizlerim nasıl taşır bedeni, Ölüm süzülür yine değer içime sessiz. Kaybolmuştu yüreğim sonsuzluğu ararken, Sürünmüştü gerçeğin çırpınan kanadında. Kim varlığa takılır yokluk hesapta varken? Ve son bulur yalanlar hakikatin adında. Artık yıldırmaz beni işte ölüm gerçeği, Sonsuzluğa bir adım daha koşar yüreğim. Bir baharın sırtına göm sen de geleceği, Ölüm gelir ardımdan ağlar gönül çiçeğim. 14.07.14 Nursen UZUN |