BEN ve AYNAM
tafra atmayın
bir güç çiziyor tuvalimizi diri duygularımla yine faka bastım o anda eskidi anılar anladım şerefine kadeh kaldıracak dost yok ada da parsel parsel sevse kerpiç gönül tapusunu verirdim bu sabah yine bakamadım aynaya utandım el sıkışamadım kendimle öfkem hamal küfesinde bakamadım bile ardımdan dönüp baksam aynamdan geriye biraz önce benle olanlar çekip gittiler eleştiri yumaklarıyla kendileri küsmüş bakmaya bakmaya aynaya yüzler yüzleri ile kırışıp karışmış eskiyen resimler geçiyor aynamdan sesimdeki kişi benim bu yüz kimin şimdi ? gözlerim bana bakamıyor alnıma çizgiler dolmuş gamzelerim gülüşlerimi unutmuş aslında suçu yok aynaların günahlarımız yaralarımız karşısına geçince hatırlamamak mümkün mü grinin her tonu suratları ? yüzümün bende olanıyla yetinmeliyim seyrederken aynamda beni ben aynamda kalıyorum giderken karınca kolonisi maskeli sürülere yüzüm aynalarda birikiyor * SERDAR SAN İZMİR , perşembe - 10.7.2014 * |