geceyi sıyırıp giderken ay
ortalıktan el ayak çekince yıldızlar
baykuşların sesi sela makamında
ürkek halkın korkak haline bakarken
saman yüklü bir at arabası geldi
alnı açık ülkü devleri bindiler aceleyle
başları dik, yüreği kurt olanlar ayrıldılar
gömüldüler samanlara nefesler tutuldu
karanlığın ürpertilerinde kamçıladılar
dört nala yağız atlar toz duman
uçup gittiler dönüşlere umutlar bırakarak ...


cemseler üşüştü köy meydanlığına
elleri silahlı, çok kelepçeleli adamlar
usturaları yandan çarklı zebaniler
bir düdük çalınır mor eylül’ün göbeğine
’vatanı kurtarmaya geldik’ derler
çıplak ayaklı yavrular işgale hayrandırlar
bir dede oturmuş ağlar ’defolun’
apoletleri sökülecek pişkin sırıtmalarda
sanmayın yunan işgalindedir bu topraklar
özünde beslediği yılanın okyanuslar uzantısı
milli marşlarda tuzağa düşürülen ülkem
kimlere teslim edilir yoldaşsız güzel yurdum !..


kükreyen bir arslan suskunluğunda lal
saygıdandır milletine açıklayamadığı
sınıf arkadaşıdır halkına küfürler savuran
devleti, milleti kendi hesabına işleten
yoldaşlar, ülküdaşlar çırılçıplak hücrelerde
analar, avratlar, bacılar, ağabeyler
kırbaçlara yenik düşürülür öz yurdunda
’kardeş kanına son’ diyenler kanını akıtır kardeşlerin
inançlara saldırır yağdanlıklaşmış kalemler
bir fahişeye heba edilir alın terlerimiz
milli duygularımız tecavüz kıskacında bitirilirken
ben, kayıp yoldaşlarımı ararım ülke ülke !..

Zafer Direniş
...