Asılıyorum zamanı kopmasın urgansudan meselelerle bitirmek denir buna takoz koysan ömre durdurabilir misin geceyi uykudan uyansan bir sabah karşında suna durdurabilir misin gündüzü ağaçlar son güzü yaşar bir an ters bir durum var sanki, anlıyorum ki yüreğim viran devrilmiş yıldızlar karanlıkta kaybolur mavi asılıyorum zamanı kopmasın urgan. kendimi düşlüyorum yorgunluk çayının ardına avuçluyorum sanki bir an zamanı sular yüzümün ortasında, şavkı rüyam ömür bitiyor geride toz duman. yaşamın tadını dudaklarımı kanatarak anlıyor dimağım oysa çok özlediğim şeyler var bir karpuz kırığında deprem yarığını anımsarım bir çocuk gülümsemesinde annemin oynayışlarını, hatırlarım. bir hükümran var varlığın içinde tek sığınak içimizi doldurur kum saatinin yettiği kadar hak bu akşam gökyüzü her halükarda sağanak avuçlarını aç ey insan şu ezanlara şu minarelere bak.... |