Bu güne kadar insanlara şefkat verdin mi?
Bir kere bile göremedim, bunu yaptığını,
Sonunda ulaştığınsa, kendinin görüntüsü,
Gördük kalbini, portmantoya taktığını…


Yaşanan canlanamadı, hep olumsuz etkilendi,
Göndermelerin var, birbiriyle ilgilisiz bir sürü,
İlişkimiz; Artık alışkanlıklar yığınından ibaret,
Çabalarınsa, hep uzaklık, hep mesafeler kürü…


Aynada kendisine uzun uzun bakmanın, sonu,
Sana gönül açan her teoriye, burun kıvırmak,
Mükemmeli üst üste aynada izlersin ama; Yaptığın;
Aşk dalını, saman yapıp, harmanında savurmak…


İstersin; Sendeki elması, herkes her daim keşfetmeli,
Bunun seni fazlasıyla mutlu edeceği, kesin, şüphesiz,
Tarzının dışında, gıdam-nebze romantikliğin olsaydı,
Aşka, arkadaşlığa önem verir, bırakmazdın benisensiz…



Ne besteyiz, ne musikimiz çalındı, ahesteden gizlice,
Ne destan – masal olduk, konusuz, yararsızız böyle,
Çabalarımla baş başayım, aşkımızın mücadelesinde,
Ritmini kurdum-hazırladım, bari; Sen şarkısını söyle…




Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

03.07.2014