Gözün arkada kalmasın
Nefsin heveslerinden olmasın
Ne kadar dileğin varsa onu yaşatsın
Belki anlarsın bir vakit ukdeler halini yormasın
Yaşamak dünyaya adanmak mı ruhun sana yabancılaşsın

Ne söylense az gelir
Nefs bir kere şahlandı mı cesaret verir
Akıl ve vicdan sessizliğe çekilir, kalp lekelenecektir
Ruhun ne kadar figan etse de, nefsin onu dinlemeyecektir
Kerih olan her tercih, ruhuna, vicdanına sancı zerk edecektir

Nereye gidiyorsun
Aslında bunu yakinen biliyorsun
Yalnızlıktan ürküyorsun, korkuları öteliyorsun
Gecenin kuytu karanlığında düşlerin girdabında inliyorsun
Ufkun kararmış, mecalin kalmamış, sarhoş gibi sendeliyorsun

Hangi güzeli görsen
İçine düştüğün niyetini gizlesen
Seni sana bırakmayan temayüllerin esiri isen
Hidayet vakti için hiç gayret etmesen, nefsi ihya etsen
Dünyaya adanmış bir sefil olarak bahtına düşen belayı beklesen

Ölüm dediğin ne ki
Ten zaten senin tasarrufunda inledi
Ruh sahibindi, kalbin nazar gâh değildi
Verilen mühlet bitti, an habersizken ziyaret etti
O an şakaklarından ter sökün etti, nefesin kesildi, gözlerin dikildi

Sen nasıl istiyorsan
Öyle yaşa, zaten bu hak verilmiş sana
Akıl irfana açsa, hal muhabbetten uzaksa
Dillendirdiğin aşk ve sevda, asla bahar değil anla
Hak ve hakikatten uzak her ne varsa, nefsin içindir sakın unutma

Mustafa Cilasun