ARTIK AYRILAMAZDIK 347
YANINDA YÜRÜYORUM
BİR SAHİL KENARINDA DURDUK RÜZGAR SAVURUYOR SAÇLARINI YAĞMUR YAĞIYOR UZUN UZUN ONA BAKTIM BAKIŞLARIMI ÇEKMEDEN LAKİN O FARKINDA BİLE DEĞİLDİ UMUTSUZCA SEVDALIYIM ONA TUTKUNUM ONA DELİCESİNE O BUNU BİLMESE BİLE YOKSULLUK ÇARESİZLİK ENGEL OLUYOR BANA BU DURUMDAYKEN NASIL SEVGİMİ İLAN EDERDİM ONA HAYAT HER İKİMİZEDE AYRI AYRI OYUNLAR OYNAMIŞTI GÖZLERİNİN İÇİNE BAKTIM GÖZLERİ ACI DOLU İDİ ANLAMSIZCA BAKIYORDU ETRAFINA NE ARIYORDU MUTLULUĞUMU SEVGİYİMİ HUZURUMU NE İDİ ARADIĞI ZORLUKLARLA DOLU İDİ ONUN İÇİN HAYAT EZELDEN YAZILMIŞ İDİ ONUN KARA YAZGISI KADERİNİN ÇİZDİĞİ YOL ONU NEREYE GÖTÜRÜYORDU ACILARI İLE İÇ İÇE İDİ HAYATIN İÇİNDE AKIYORDU GÖZLERİNDEN GÖZ YAŞLARI YAĞMUR DAMLALARI GİBİ BİR BULUT GİBİ DOLU İDİ GÖZ YAŞLARI GÖZLERİNDE CESARETİMİ TOPLADIM SONUNDA AŞKIMI İLAN ETTİM ONA UZUN UZUN BANA BAKTI BENİ BU HALİMLE NASIL SEVE BİLİRSİN DEDİ BANA KAZADAN SONRA YÜZÜM TANINMAZ HALDE KARŞINDA CANAVARDAN BİR FARKIM YOK DEDİ NE ŞEKİLDE GÖRÜNÜRSEN GÖRÜN TÜM BENLİĞİMLE SEVDİĞİMİ SÖYLEDİM ONA SARILDIK BİR BİRİMİZE ARTIK AYRILAMAZDIK |