yüreğim harman yeri
arasam bulamam kendimi,
amansız bir kasırga
yazın tam ortasında,
yaralanmış güvercinlerim
hırpalanmışlar kıyı bucak
sürünürler kırık kanatlarıyla...


fırsat bulursa hancı
tutup yaralarını saracak
besleyip yürek kafesinde
salıverecek hepsini
kaleminin ucundan;
ille de mavilerde uçuracak
yarım kalır mı hiç
sevgiyle yazılan destan?!


harman yeniden dönülecek
ne yapılıp edilip
elenecek un
yoğrulacak hamur
mayası, tuzu derken
ekmek oluncaya değin
daha yapılacak iş var bir yığın...


güvercinler uçunca
şırl şırıl akan sulara
korkusuz inecek ceylanlar;
diyecekler ki
gökyüzü güvercin kanadı
nesli kalmadı avcıların...


ister istemez güzel insanlar
güzel masallara inanırlar
beklenmedik namlular
doğrultulmaz ise pusulardan,
bu yüzden kitabın adı
’Yanlış Anka Destanı’
daha ucuz mermiden
fakat açtığı yara daha derin,
yaralayıp yüreğimi
yarasıyla sardı kederin...



Şaban AKTAŞ
08.12.1997