ANILARIM ÇIKINDA
Sığmadım hiç bir yere sevgi şevkat aradım
Kalbim karardı kırık yüzüm hiç gülmez asık Abla kardeş anneyim kimseye yaramadım Hayat boğuyor beni hava bulanık basık Ömrüm su gibi aktı yaşamaktan vaz geçtim Usandım yoruldum da hep yalnızlığı seçtim Ecel terini döktüm bedene kefen biçtim Hayat boğuyor beni hava bulanık basık Kalemim bıkmaz yazar şarkı hüzzam tadında Anneciğim kal dedim yalnız olan yâdımda Yatar kalkar gezince sen varsın her adımda Hayat boğuyor beni hava bulanık basık Anılarım çıkında gayri durulmaz artık Vedalaştım and içtim yıkık cıdarım yırtık Öfkesiz yüreğimle hüzünler olmaz pırtık Hayat boğuyor beni hava bulanık basık Kaderimle baş başa sakın bakma arkana Kırılmış kanatlarla uçma sevda çarkına Edebiyen sil gitsin varma semtin parkına Hayat boğuyor beni hava bulanık basık TÜLAY *ASLAN |