Devrilmelerim
Kaç kez devşirdim seni içimden
Beni her vurduğunda yere Dostuma hezeyanla sarıldığımda Kaç kez ellerim kaldı boşlukta Nasıl yapıştın sen ruhuma Bir kene gibi damarlarımda Aklımın en kuytularında Devşirip çıkardıkça seni Eski acılarım depreşiyor Yine hüzünlere bulaşıyorum Bu nasıl bir karanlık Yapışkan irinsi ve koyu Bilinenin bilinmezliğinde Devrildi koca bir zaman İrdelendi gökyüzü Güneş yüksündü ışıklardan Kaç kez devşirdim seni içimden Yeni yeni başaklar verdin Bilmediğim tarlalarda Bir tarla faresi gibi Yedin bitirdin beni Hadi son çelmeni de tak şimdi Sen benim son talihsizliğimsin Devşirip devşirip devrildiğim… |