Bilemezsin ki...
bilemezsin ki...
yangınlarım dumansızdır benim hüsranlarım ağlar durur mazimde utanmazca bir köşeye kıvrılıp kalmış sancıları; yıllarımın sessiz sessiz ağlayıp duruyor... sen düşünce yâdıma bilemezsin ki... bilemezsin nasıl yıkılıyor hayat ağacım canhıraş feryatların ufukları nasıl yırttığını ufuklarda gözbebeklerinin bana nasıl baktığını bilemezsin boynunu büküp o bakışın nasıl yaktığını da... bilemezsin ki... her sabah güneş doğarken nasıl ağladığımı yaz ortasında zemheriler yaşadığımı; umarsız bir heyecanla saatlerle çaresizce körebe oynarken hep sobelendiğimi hep seni düşlerken zamana yakalandığımı da... bilemezsin ki... yangınlarım dumansızdır benim dedim ya alevlerin ucunda ağlar durur sana olan hasretim kimsesizliğin bir köşesinde beni sahiplendiğini gözucuyla seni beklediğimi... bilemezsin ki.... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |