Defterimde altında adım olmadığından, tereddütte kalmamak için bir dizeyi tırnak içine aldım.

Tereddüdümü gidermek ve hak yememek için bir başkasına aitse, hakkını arasın diyerek.

Lakin başkasına ait olsaydı o şahsın ismini mutlaka yazardım.Yine de eminim ki bana ait bir dizeydi.

"ölüme duvak aşka kefen olmuş" lakaytlık

İ’m sorry bu bölgede petrol var demişlerdi

Akşamdan dipte köşede ne varsa kazan kaldırmış
pankart açmışlardı

şiddet sırıtarak tatildeyiz
i’m sorry petrol var sanıyorduk

ağzı kulaklarında aşk sıra bende çekil yolumdan

"ölüme duvak aşka kefen olmuş" lakaytlık
süklüm püklüm entarisiyle hüzün

ve arsız zorbalık
karıncanın ağzındaki ekmek kırıntısına kadar
alırım payımı çekilin önümden dönmek yok

bilmiyor ki keskin sirke küpüne zarar

yürekse gücüm kalmadı artık acil kan nakli gerek bitkinim
dercesine yerle bir

boy sırasına göre dizilmiş dizi dizi şiirler
gelip geçtiler bu sabah önümden

öncülüğün zafer tankıyla mütebessim
beni de gülümsettiler

sorgusuz sualsiz adına besteler yapılan ayrılık aryası

dokunmaya korkardım yanardı ellerim
her birinde bir çölü yeşertecek
bulut bulut yağmur vardı

ayaklanan dip köşe cinlerine elimin tersiyle bir şamar attım
okkalıydı ha

her bir yanı ıslak ıslak bir sabaha işte diyordu kararlılık
yağmasak da gürleyceğiz
korkup kaçacaklar

aniden bulutların arasından sıyrılıverdi güneş
dur dedi daha akşama çok var
gün yeni başladı

yudumlarken demli çayımı katık edecek ne vardı
hayallere dalıp beklemekten başka

yuvasından çıkan karıncanın ağzında duası
bir kırıntı yaşamak içindi elindeki pankartı
i’m sorry

Yüksel Nimet Apel

19/Haziran/2014/Perşembe/Bodrum