YOKLUĞUN ÖLÜM
Kalmadı ne neşem ne ağız tadım
Seni tanıdığım gün doğdum inan Evle iş arasında geçti hayatım Seni tanıdığım gün doğdum inan Yazım kış gibiydi baharım hazan Böyle yazmış gülüm yazıyı yazan Yeşil bakışındı kuralı bozan Seni tanıdığım gün doğdum inan Aşkla tanışdığım o yağmurlu gün Cennet oldu dünyam kuruldu düğün Karşılıksız sevda cennetten sürgün Seni tanıdığım gün doğdum inan Varlığın varlığım yokluğun ölüm Sensiz çekilir mi hayat de gülüm Bırakıp gidişin en büyük zulüm Seni tanıdığım gün doğdum inan Yaşamım benzedi derin uykuya Atılan Yusuf’du o kör kuyuya Çölde hasret iken doyurdun suya Seni tanıdığım gün doğdum inan HASAN YILMAZ |
Hasan bey.