Eşkıya (yakamdaki kir izi)
hızlı adımlarla çıktı yola
başında lacivert bere haki kabanıyla kar tipi soğuktu rüzgar deliydi tozak yağıyordu başına göz gözü görmüyordu ayazdı gözleri burnu iki çeşme ayaz kesmiş elleri yen içindeydi pembeydi yüzü kulakları adımlarını hızlandırdığında rüzgar tozak atarken inadına yürüyordu nefessiz kaldığında iki yani keskin bıçaktı soğuk... kar tipi ayaz sığındı... ahşap bir evdi yatağı dağ başında püfür püfür rüzgar kükreyişiyle yaban seslerdi geceyi yırtan üşüyordu tir tir titrerken ateşin alevinde iki büklüm eşkıya Cemal Karsavran |