Kalbimdeki imanım azaldıkça azaldı
Düşmanıma doğrulup parmağım tetik çekmez
Benim gibi dostlarda gaflet içine daldı
Öylesine duruldum; kanım sanırsın pekmez
Düşmanıma doğrulup parmağım tetik çekmez
Adam olan adamlar yurduma kinin ekmez

Zaman geçti açıldık, açıldıkça saçıldık
Gelişmek bir tarafa ihanette seçildik
Bizden olan bizlerle zehir olup içildik
Kesseler bu bedenim inan hiç kanım akmaz
Düşmanıma doğrulup parmağım tetik çekmez
Adam olan adamlar yurduma kinin ekmez

Dinim “çalışın” dedi; bizler bütün çalıştık
Hep tersine çalışıp ihanete alıştık
Uyanıp kalkacakken meydanlara doluştuk
Benim sandığım dostum benden yana hiç bakmaz
Düşmanıma doğrulup parmağım tetik çekmez
Adam olan adamlar yurduma kinin ekmez

İlahi! Reva mıdır bu millete bu gaflet
Dilerim uyandırır düşmandan gelen savlet
Sevdiklerin aşkına Rabbim bizleri affet
Tövbekâr kullarını Allah narında yakmaz
Düşmanıma doğrulup parmağım tetik çekmez
Adam olan adamlar yurduma kinin ekmez

Mustafa Göktekin