Yıllar
akıp giderken
ırmak ırmak
sellere kapılan
ben dim
bir dal aradım
tutunmak için
dalım
olamadın ANA

güneş
kızıl mızraklarını
batırırken topraga
yanan bendim
neredeydin ANA

döktüğüm
her damla ter de
seni aradım
bulamadım ANA

çocuk yıllarım
büyürken avuçlarımda
ak düşerdi
yarınlarıma
göremedin ANA

sırdaşım ol diledim
hüzünlü akşamlarımda
bir diz bir omuz
bir ses aradım
bakarken
göz bebeklerine
okuyamadın ANA

yıllarım
rende misali
ağır ağır
öğütürken beni
sensizlik
en büyük öğretmenim oldu ANA

varken yokluğun pişirdi
hayat çok hızlı yetiştirdi
acılar
içime akarken
ağustoslarda
zemherim oldun dondurdun ANA

çok şey değildi
belki
senden istediğim
bir ses bir nefes
ANAM olamasanda
ARKADAŞIM olaydın

sana ihtiyacım olduğu
o en zor zamanlarımda
uzatamadın ellerini
ne ANAM olabildin
ne ARKADAŞ kalabildin

şimdi çıkıpta karşıma
tahtını yıkacağımı sanma
taht senin saray senin
kainat senin olsun
evlat değil sadece
al gölgende kölen olsun ANA

ama
dokunma
ne dündeki acılarıma
sensizlikte
seni arayışlarıma
ne bu günüme
ne yarınlarıma
dün ANAM olamadın
ARKADAŞIM da kalamadın

bu gün
sahne benim
roller benim
senaryoyu ben yazıyorum
final benim ANA

artık
sahneler benim
bana ait dünyam da
sen sür saltanatını dilediğince
ama
sakkın bana dokunma
ne ANA olabildin
ne ARKADAŞ kalabildin
ANNE

bir şansın daha var
henüz geç değil vakit
ARKADAŞIM olmayı dene
zor değil ANNE


Arkadaşıma armağanım dır bu satırlarım
Gezgin_Sair

Güzelyalı

zaman 2014 haziran 12