Kuru yavan yedik şeker bal oldu,
Çocukluğumuzun yaz akşamında.
Altımızda hasır, kilim, çul oldu,
Kerpiçten evlerin toprak damında…

Ay dede cömertti seyre doyardık,
Gök kubbeye bakar yıldız sayardık,
En çok duygumuzu mavi boyardık,
Kerpiçten evlerin toprak damında…

Kâh Dede Korkut’tan hikâye faslı;
Ya! Ferhat’la Şirin, ya! Kerem,Aslı
Dinlerdik hep sessiz, sevinçli, yaslı,
Kerpiçten evlerin toprak damında…

Gözümün önünden o günler hâlâ;
Bazen dede baba, bazen bir hala,
Toplar etrafında, başlar masala,
Kerpiçten evlerin toprak damında...

Tasavvur etmezken onlar, niceler,
Masaldan, rüyaya birçok geceler,
Hiç davetsiz geldi devler, cüceler,
Kerpiçten evlerin toprak damında…

Gelmeyen oldu mu arar, sorardık,
Bir oyun bitmeden başka kurardık,
Çok acıksak yarım yufka dürerdik,
Kerpiçten evlerin toprak damında…

Her şey sanmam eski haline döner,
Doğum ölüm basit yaşamak hüner,
Şimdi hiç kimse yok bir mazi tüner,
Kerpiçten evlerin toprak damında…

27.05.2014- Ümraniye
Özcan İşler