hiç yaşım..
bazen sabah ezanında ışığı yanan evler gibi huzur doluyo içim..bazen deli deli atlar tepişiyo..kusuruma bakma ey ruhummm..ben seni ne çok yordum..
çakıl taşlarına dolaştırırken beni, dağları aşanlarıda sen yaratmadın mı? kayıtsız sana inanırken ben..beni en çok sen kanatmadın mı..? korkulan o anın geldiği gibi, yarenin yaraya döndüğü gibi,siyahın beyaza hinliği gibi kahrıma imanım, bağlılığımsın.sen benim zavallı çocuk yanımsın.. kurtarsın istersen inandıkların, gel desen koşar mı güvendiklerin? dibine vurmuşsun palavraların..sen’’asla’’semtinin son durağısın ...sen benim hiç yaşım, yalnızlığımsın. |