Kırmızı
YaLnızLık diLe geLirdi sen göründüğünde
Adındı beni her gece hüzüne boğan Yüzündü aydınLıktan karanLığa sokan ŞahLanıp içime çivi gibi batışLarın vardı DefaLarca içime kan akıtışLarın Kırmızıyı sever, karanLıkta yatamaz oLdum Korkar oLdum aydınLıktan AydınLık oLuyordu sen yok oLuyordun Siyaha çaLıyordu gözLerin, hele ki o sözLerin Derinden işLeyişin vardı bedenime KancaLarını herdefasında salışLarın vardı Birde kaçışLarın... Kırmızıyı da ben sende sevdim Kana çaLıyordu rengi; öLüm oLuyordun GeLecek oLsam güneş gibi parıLdıyordun Korkuyordum, geLemiyordum Duygu Arınkan |